W dniach 16 -20 sierpnia 2021 r. w naszej szkole  pod hasłem „Aktywnie, wesoło i bezpiecznie” odbył się VII turnus półkolonii organizowany w szkołach Gminy Radzymin. Pierwszy dzień grupy kolonijne spędziły na zabawach i grach integracyjnych . W tym dniu odwiedziła nas panie z Sanepidu, które w  niezwykle interesujący sposób przybliżyły nam zagrożenia, które możemy spotkać podczas letniego wypoczynku. We wtorek 17 sierpnia udaliśmy się na wspaniałą pełną niezwykłych przygód wycieczkę do gospodarstwa agroturystycznego  „Cuda, wianki” w Kicinach. Środa 18 sierpnia była dniem naszych wędrówek uliczkami i zaułkami naszego miasta. W Domku Ogrodnika poznaliśmy legendy, bohaterów  i historię naszego małego miasteczka oraz wydarzenia z  Bitwy Warszawskiej zwanej Cudem nad Wisłą. Środa była również dniem naszych spotkań z dyscyplinami sportowymi. Na hali sportowej obejrzeliśmy fantastyczny pokaz umiejętności kolegów trenujący sporty walki w szkółce „Samo Judo" oraz uczestniczyliśmy w profesjonalnym treningu koszykówki przeprowadzonej przez trenerów z klubu KK Radzymin. Czwartek 19 sierpnia był dniem wodnych uciech i szaleństw na basenie w Mareckim Centrum Edukacyjno – Rekreacyjnym oraz dniem sportowych zajęć z p. Arkadiuszem Kostrzębskim, który przybliżył nam tajniki treningu piłkarzy  RKS „Mazur”. Ostatni dzień naszych półkolonii to wizyta w Kinie Helios gdzie obejrzeliśmy przepiękną i wzruszającą opowieść o Kubusiu Puchatku w filmie "Krzysiu, gdzie jesteś?" Wspólnie spędzany czas zajęć przeplatany był świetną zabawą, śpiewem kolorowymi rysunkami i słodka watą cukrową. Te półkolonie na długo zostaną w pamięci uczestników i  opiekunów. W półkoloniach uczestniczyło 75 uczniów radzymińskich szkól. Do zobaczenia za rok…    

Opiekunowie :)                                                        

Studentów pedagogiki, którzy chcą odbyć praktyki pedagogiczne, zapraszamy do Szkoły Podstawowej nr 1 im. ppłka pil. M. Pisarka, ul. 11 Listopada 2, 05-250 Radzymin. Praktyki będzie można realizować w dniach 16.08. – 20.08.2021r. Prosimy o kontakt telefoniczny: 22 786 72 79 lub 604 552 131.

Dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 im. ppłka pil. M. Pisarka w Radzyminie zatrudni w roku szkolnym 2021/2022 następujących nauczycieli:

- matematyka – cały etat,

- język polski - cały etat,

- oligofrenopedagogika – nauczyciel wspomagający – cały etat.

Zainteresowanych prosimy o składanie ofert pod nr tel. 22 7867279 lub poprzez kontakt e-mail: sp1radzymin@radzymin.pl

Dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 im. ppłka pil. M. Pisarka w Radzyminie poszukuje pracownika do przeprowadzania dzieci przez przejście dla pieszych w drodze do i ze szkoły (tzw. „Stopek”) w Radzyminie  przy ul. Jana Pawła II.

Przewidywany czas pracy – codziennie w dni robocze od godz. 07.30 do 15.30. 

Wymagania: wykształcenie średnie, sprawność fizyczna umożliwiająca wykonywanie zadań, w tym brak przeciwwskazań do pracy, odpowiedzialność i rzetelność, staż pracy nie jest wymagany. 

Do wykonywania zadania niezbędne jest również zaświadczenie o niekaralności oraz o uprawnieniach do kierowania ruchem drogowym dla osób nadzorujących bezpieczne przejście dzieci przez jezdnię w wyznaczonym miejscu, zgodnie z ustawą Prawo o ruchu drogowym. Przy braku takich uprawnień kandydat zostanie skierowany na szkolenie.

Zainteresowanych prosimy o składanie ofert pod nr tel. 22 7867279 lub poprzez kontakt e-mail: sp1radzymin@radzymin.pl

Ramowy program wypoczynku w ramach półkolonii letnich organizowany w dniach 16 - 20.08.2021 r.

>>>>>>>>>>>>>>>>>> program_polkolonii.pdf

Zajęcia trwają w godzinach od 7.30 do 16.30. Zbiórka pierwszego dnia półkolonii od godz. 7.30 w nowej świetlicy starego budynku  szkoły (wejście od ul. Batorego).

Każdego dnia zapewniony jest posiłek - śniadanie, obiad, podwieczorek.

Uczestnicy zostali podzieleni na 5 grup liczących po 15 osób.

Serdecznie zapraszamy, zapewniamy wiele radości, zabawy i uśmiechu :))))))))

Dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 im. ppłka pil. M. Pisarka w Radzyminie poszukuje sprzątaczki w pełnym wymiarze czasu pracy w godzinach od 07.00-15.00 lub 09.00-17.00. Zatrudnienie od 1 września 2021/2022.

Zainteresowanych prosimy o składanie ofert osobiście w sekretariacie szkoły lub listownie na adres: ul. 11 Listopada 2, 05-250 Radzymin w godz. 09.00 – 13.00.

Wyprawka ucznia klasy pierwszej szkoły podstawowej w roku szkolnym 2021/2022:

- blok rysunkowy biały A4

- blok rysunkowy kolorowy A4

- blok techniczny biały A4

- blok techniczny kolorowy A4

- farby plakatowe + pędzelki i pojemnik na wodę

- plastelina

- papier kolorowy

- 2 teczki na gumkę

- 2 zeszyty w trzy linie 16k

- 2 zeszyty w kratkę 16k

- zeszyt 32k w kratkę do korespondencji

- ryza papieru ksero

- kredki bambino

- piórnik z pełnym wyposażeniem (długopis z wkładem niebieskim, ołówek, gumka, kredki ołówkowe, klej, nożyczki, linijka - 15 cm, temperówka)

- worek z kapciami (na białej podeszwie)

- worek ze strojem gimnastycznym (biała koszulka, granatowe lub czarne spodenki).

Wszystkie rzeczy prosimy podpisać w widocznym miejscu.

„Było to przełomowe wydarzenie w historii naszego narodu, ale także w dziejach Europy, „Solidarność” otworzyła bramy wolności…”

Jan Paweł II

31 sierpnia 2021 roku już po raz szesnasty obchodzić będziemy „Dzień Solidarności i Wolności”. Dzień ustanowiony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w 2005 roku  ma upamiętniać „historyczny zryw Polaków do wolności”. W pamiętne dni sierpnia 1980 roku po fali robotniczych strajków, jakie objęły cały kraj i podpisaniu przez komunistyczne władze PRL –u porozumień z komitetami strajkowymi w Gdańsku , Szczecinie i Jastrzębiu po raz pierwszy od zakończenia II wojny światowej powstał w Polsce  niezależny od komunistów legalnie działający związek zawodowy NSZZ „Solidarność”. Solidarność, która  zadziwiła świat…

Nasi rodacy wspierani przez św. Jana Pawła II – Papieża Polaka i demokratyczne społeczeństwa Europy i świata, jak śpiewał Jacek Kaczmarski poczuli w sobie siłę i moc dokonania w ojczyźnie zmian…

NSZZ „Solidarność bardzo szybko stała się  nie tylko związkiem zawodowym , ale potężnym liczącym 10 milionów członków ruchem społecznym w reżimie komunistycznym Postanie „Solidarności” faktycznie , choć musiało upłynąć jeszcze prawie 10 lat i musieliśmy przejść przez mrok wprowadzonego przez generała Wojciecha Jaruzelskiego stanu wojennego (13.12.1981 r.) zwiastowało zmierzch komunizmu i dominacji Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w Europie Wschodniej . Dziękując za dar Solidarności pragniemy przypomnieć ,że nie było by wolnej , suwerennej Polski , nie było by wolnych państw Europy Wschodniej bez   uporczywej  walki naszych rodaków o wartości najcenniejsze jaki są  godność , wolność i niezależność każdego człowiek i narodu.

Cześć i chwała Bohaterom.

Koło Historyczne  "Wiarus"

W poniedziałek 23 sierpnia 2021 roku już po raz dwunasty  będziemy  obchodzić Europejski Dzień Pamięci Ofiar Reżimów Totalitarnych nazizmu i stalinizmu. 82 lat temu 23 sierpnia 1939 roku minister spraw zagranicznych III Rzeszy Joachim von Ribbentrop i Wiaczesław Mołotow, ludowy komisarz spraw zagranicznych ZSRR będący jednocześnie przewodniczącym Rady Komisarzy Ludowych podpisali w Moskwie pakt o nieagresji wraz z tajnym protokołem, którego następstwem był podział Europy Środkowej i IV rozbiór Polski. Zawarty między ZSRR a hitlerowskimi Niemcami pakt otworzył drogę do tragedii II wojny światowej z jej konsekwencjami – deportacjami, obozami koncentracyjnym, gułagami, Holokaustem, krematoriami i obozami pracy przymusowej. Po zakończeniu wojny dla wielu społeczeństw Europy Środkowo – Wschodniej oznaczał długi okres dalszego komunistycznego zniewolenia.  W tą tragiczną dla losów milionów Europejczyków rocznicę wspominaliśmy wszystkich, którzy zginęli wskutek zbrodniczych działań nazizmu i stalinizmu.

Niech pamięć o ich męczeństwie nigdy nie zaginie. Nigdy więcej wojny.

Koło Historyczne „Wiarus”

„Współczesna historia cywilizacji zna mało wydarzeń posiadających znaczenie większe od bitwy pod Warszawą w roku 1920.

Nie zna zaś ani jednego, które byłoby mniej docenione.”

                                                          / Lord Edgar Vincent D’Abernon/

W sobotę 15 sierpnia 2020 roku przypada 101. rocznica Bitwy Warszawskiej zwanej "Cudem nad Wisłą." Jak co roku oddamy hołd bohaterskim żołnierzom Wojska Polskiego broniących ostatniej rubieży przed – Warszawą. Będziemy wspominać Tych, którzy obficie zrosili własną krwią nasza radzymińską ziemię w obronie najświętszej z wartości, jaką jest wolność. W dniach 13 – 15 sierpnia 1920 roku na przedpolach stolicy w Radzyminie i jego okolicach zatrzymano, a potem 16 sierpnia i w następnych dniach, po śmiałym ataku z nad Wieprza rozbito sowieckie armie sunące na Zachód, by wzniecić płomień bolszewickiej rewolucji w Europie.  Dzięki tej bitwie zwanej "Cudem nad Wisłą‘’ Rzeczpospolita Polska obroniła ledwie, co odzyskaną po 123 latach niewoli niepodległość. Po raz kolejny w dziejach europejskiej cywilizacji Polska tak jak 337 lat wcześniej pod murami Wiednia ocaliła chrześcijaństwo od tureckiego niebezpieczeństwa, tak nad Wisłą i Niemnem polski żołnierz w 1920 roku zgasił płomień komunistycznej pożogi dając Ojczyźnie i Europie Środkowej prawie 20 lat wolności. W upalne sierpniowe dni pamiętnego dwudziestego roku, dni najcięższej próby mogliśmy liczyć tylko na siebie i Węgrów Pomoc wojskowa, jaką chciały udzielić nam sojusznicze kraje w tym Francja była skutecznie zatrzymywana. Czesi, Niemcy i Austryjacy nie przepuszczali transportów z bronią i amunicją przez swoje terytoria. (Czesi, którzy uznali latem 1920 roku los naszej ojczyzny za przesądzony zajęli nawet terytorium Śląska Cieszyńskiego-28.07.1920 Zaolzie) Do bojkotu wszelkich transportów z zaopatrzeniem dla polskiej armii zachęcała, także II Międzynarodówka Socjalistyczna wspierająca bolszewików, która podburzała dokerów i marynarzy do blokowania przeładunków w portach min. w Gdańsku Jedyna droga, którą mgła docierać pomoc wiodła przez terytorium Rumuni i Węgier. Polska w tym czasie najbardziej potrzebowała broni i amunicji "Nie wiemy, co uczyni Koalicja, my musimy być gotowi, aby stanąć po stronie Polski. Los Polski jest naszym losem", donosiły węgierskie gazety. W przeddzień ostatecznych zmagań 12 sierpnia 1920 roku na skierniewicki dworzec dotarł transport z 22 milionami naboi karabinowych z fabryki Manfreda Weissa z Csepel (Budapeszt). To tymi kulami powstrzymano a następnie rozbito oddziały Czerwonej Armii.Co godne podkreślenia uzbrojenie i amunicje Królestwo Węgier przekazało nam nieodpłatnie?. Dla Węgrów, którzy poznali smak bolszewizmu (133 krwawe dni Węgierskie Republiki Rad Beli Kuna) pomoc dla Polski była sprawą honoru nie handlu. Ta pomoc tak potrzebna nie ustała po zwycięstwie nad Wisłą, czy Niemnem. Węgrzy dostarczali nam ją nadal. Łącznie w latach 1919 – 1921 dostarczyli nam prawie 100 milionów pocisków karabinowych, ogromne ilości amunicji artyleryjskiej, sprzętu i materiałów wojennych.

Ważniejsza od pomników i marmurowych tablic jest pamięć.

My chcemy i będziemy pamiętać o bratnim węgierskim narodzie, który szczerze i z serca udzielił nam pomocy w pamiętnych dniach wojny o wszystko z bolszewicką nawałą.

 „Nigdy nie zapomnimy Węgrom ich szlachetnego stanowiska, że w najcięższych dla nas chwilach szczerze zamierzali udzielić nam poparcia” (gen, Tadeusz Rozwadowski 16.09.1920 r.) I choć od tych wydarzeń upłynęło już 100 lata dziękujemy wam Węgrzy z całego serca...

Koło Historyczne „Wiarus”

„VINCTIS NON VICTIS”

/Zwyciężeni , lecz nie pokonani/

W niedzielę  8 sierpnia 2021 roku minie 158. rocznica zwycięskiej dla powstańców polskich bitwy pod Żyrzynem z wojskami rosyjskimi w czasie trwania Powstania Styczniowego. Odziały powstańcze pod dowództwem Michała Heidenreich-Kruka na początku sierpnia 1863 roku podjęły marsz z Lubelszczyzny na północ w kierunku Podlasia, chcąc w ten sposób oderwać się od tropiących je wojsk carskich jednocześnie wzmocnić powstanie w tamtych terenach. Przechodząc przez trakt warszawsko-lubelski, patrol powstańczy przejął depeszę, z której wynikało, że przez stację pocztową w Żyrzynie przechodził będzie konwój wojskowy wiozący ponad 200 tys. rubli. Gen. Michał Heydenreich-Kruk natychmiast podjął decyzję o zorganizowaniu zasadzki. Jej plan był prosty: konwój miano atakować od czoła i po bokach, tyły miał zablokować jeden z powstańczych oddziałów. O godzinie 5 rano 8 sierpnia 1863 roku, liczący około 500 żołnierzy i 2 działa konwój żołnierzy rosyjskich pod dowództwem por. Laudańskiego został zaatakowany przez dużo liczniejszy, (ale słabiej uzbrojony) oddział powstańców (ok. 3 tys., w tym 1400 strzelców). Pierwsze uderzenie wywołało ogromny chaos. Rosjanie uporządkowali szeregi i z wielką determinacją przystąpili do obrony wozów pocztowych. Po kilku godzinach walki ustąpili jednak z placu boju. Z okrążenia wydostać się udało tylko por. Laudańskiemu wraz z 87 ludźmi. Straty Rosjan wyniosły (według raportu gen. Heydenreicha-Kruka1863″.) 181 zabitych i 282 wziętych do niewoli (w tym 132 rannych). Polacy ponieśli wielokrotnie mniejsze straty: 10 zabitych i 50 rannych. Po bitwie część rosyjskich żołnierzy przeszła na stronę powstańców, resztę puszczono wolno po złożeniu przysięgi, iż nie będą więcej walczyć przeciwko Polakom..Powstańcy zdobyli wówczas 2 armaty, 400 karabinów i 140 tys. rubli.  (Reszta pieniędzy zaginęła) Zdobyte fundusze zostały przeznaczone na zakup min. broni dla walczących na terenie województwa lubelskiego i podlaskiego powstańczych partii.) W tym miejscu warto wspomnieć, że jednym z oddziałów powstańczych biorących udział w bitwie dowodził  podpułkownik Józef Jankowski – „Szydłowski”, który z powodzeniem walczył z wojskami zaborcy na Mazowszu  min. w okolicach Radzymina.   Wiadomość o zwycięstwie pod Żyrzynem rozeszła się szerokim echem nie tylko po Królestwie Polskim, ale całej Europie wywołując nacisk opinii publicznej na rządy wielu państw w celu udzielenia walczącym Polakom pomocy. Bitwa pod Żyrzynem była jedną z największych i niestety nielicznych zwycięstw nad carskimi oddziałami w czasie trwanie najdłuższego w naszych dziejach zrywu narodowego.

Cześć Ich pamięci.

       Koło Historyczne „Wiarus”

                                                                                                                                   „Umarłych Wieczność

   Dotąd trwa,

    Dokąd pamięcią

   Się Im płaci.”

/Wisława Szymborska/

W niedzielę  1 sierpnia 2021 roku przypada 77. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego, będącego zbrojnym wystąpieniem przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach operacji „Burza”, połączone z wyjściem z podziemia i oficjalna działalnością struktur utworzonego jesienią 1939 roku Polskiego Państwa Podziemnego. Jak co roku dokładnie o godzinie 17, 00, godzinie „W” stanie cała Warszawa, zawyją syreny, zabiją dzwony kościołów w całej Polsce.  Zatrzymamy się na chwilę, aby wspomnieć Tych, którzy „sami sobie pragnęli zawdzięczać wolność”. Tych, którzy walczyli i ginęli w imię najświętszych dla Polaków wartości. Tych, dla których wolna, suwerenna, niepodległa Rzeczypospolita była dobrem najwyższym. W Powstaniu Warszawskim trwającym długie 63 dni poległo ponad 18 tysięcy powstańców, 25 tysięcy zostało rannych, a ponad 200 tysięcy mieszkańców „ niezłomnego miasta” zginęło pod jego gruzami lub zostało bestialsko wymordowanych przez niemieckiego okupanta Ponad 500 tysięcy warszawiaków wypędzono ze stolicy, a miasto przez następne trzy miesiące z niemiecką skrupulatnością burzono kwartał po kwartale…

Wspominać będziemy Żołnierzy Polski Niepodległej, na których po zakończeniu wojny nie czekały zaszczyty i ordery, a poniżanie, UB- owskie kaźnie i wyroki śmierci. Pełni podziwu i wdzięczności spoglądać będziemy na Tych nielicznych, którzy do dziś z dumą noszą na ramieniu biało – czerwona opaskę i dla Ojczyzny poświęcili wszystko. Tych nielicznych, których szeregi, co roku opuszczają towarzysze broni odchodzący na wieczna służbę.

Im wszystkim składamy w zadumie i milczeniu hołd wdzięczności. I choć spór o sens polityczny powstania nadal trwa dziękujemy Powstańcom za ich marzenia, walkę i poświęcenie Bez tej ofiary nie żylibyśmy w wolnym kraju.

Chwała Bohaterom – niech pamięć o ich czynach nigdy nie zaginie.

                                                  Koło Historyczne „Wiarus”

,,Mieczów ci u nas dostatek, ale i te przyjmuję jako wróżbę zwycięstwa,                                                                 którą mi sam Bóg przez wasze ręce zsyła..."

/fragment powieści "Krzyżacy" Henryka Sienkiewicza/

W czwartek 15 lipca 2021 roku minie 611. rocznica bitwy pod Grunwaldem, największej bitwy w średniowieczu. Do zwycięskiej bitwy w okolicach trzech wsi: Grunwald, Stębark, Łodwigowo doszło 15 lipca 1410 r. Wojska Zakonu Krzyżackiego wspomagane przez rycerstwo zachodnioeuropejskie dowodzone przez wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena uległy sile połączonych sił polsko-litewskich wspieranych przez oddziały tatarskie ze Złotej Ordy, trzy ruskie chorągwie, oddziały mołdawskie oraz czeskich i śląskich najemników. Sprzymierzonymi wojskami Królestwa Polskiego oraz Wielkiego Księstwa Litewskiego dowodzili król Władysław II Jagiełło. Na polach grunwaldzkich potęga Zakonu Krzyżackiego została złamana. Dowódca wojsk Zakonu Szpitala Najświętszej Maryi Panny Domu Niemieckiego- Wielki Mistrz Krzyżacki Urlich von Jungingen  w bitwie zginął z reki, (w opinii wielu historyków),  małopolskiego rycerza  Mszczuja ze Skrzynna. Zwycięstwo grunwaldzkie uznano w  czasach  średniowiecza za przełom w zmaganiach z Zakonem. Już w 1412 roku, dzień 15 lipca uznano za święto państwowe.

Koło Historyczne "Wiarus"

„Ziemio! Nie kryj naszej krwi, iżby nasz krzyk nie ustawał…”

/Księga Hioba/

W poniedziałek 12 lipca 2021 roku minęła 76. rocznica Obławy Augustowskiej. Dokładnie 76 lat wcześniej, 12 lipca 1945 r. oddziały NKWD - "Smiersz"  , Armii Czerwonej  i usłużnych polskich komunistów rozpoczęły pacyfikację Suwalszczyzny. W jej wyniku zatrzymano ponad 2 tys. osób, prawie 600 podejrzewanych o powiązania z antykomunistycznym  podziemiem  wywieziono i zamordowano w nieznanym do dziś miejscu..Według historyków, obława augustowska z lipca 1945 r. to największa po II wojnie światowej niewyjaśniona zbrodnia komunistyczna dokonana na Polakach. Nazywana jest czasem "Małym Katyniem".

Cześć i Chwała Bohaterom, ofiarom komunistycznej zbrodni.

Koło Historyczne "Wiarus"

"Jeśli zapomnę o nich, Ty, Boże na niebie, zapomnij o mnie..."

/Adam Mickiewicz/

W niedzielę 11 lipca 2021 roku obchodziliśmy 5. Narodowy Dzień Pamięci Ofiar ludobójstwa na Wołyniu. W dniach 11-12 lipca 1943 r. Ukraińska Powstańcza Armia dokonała skoordynowanego ataku na Polaków w ok. 150 miejscowościach w powiatach włodzimierskim, horochowskim, kowelskim oraz łuckim. Akcja UPA była kulminacją trwającej już od początku 1943 r. fali mordowania i wypędzania Polaków z ich domów. Łącznie w latach 1943-1945 na Wołyniu i w Galicji Wschodniej zginęło ok. 100 tys. Polaków. Sprawcami zbrodni wołyńskiej były Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów – frakcja Stepana Bandery, podporządkowana jej Ukraińska Powstańcza Armia oraz ludność ukraińska uczestnicząca w mordowaniu polskich sąsiadów. W polskich akcjach odwetowych  zginęło prawie 15 tysięcy Ukraińców. Zbrodnia wołyńska  miała charakter ludobójczej czystki etnicznej, to znaczy akcji, w której założeniach są wpisane masowe mordy na ludności cywilne. Była ona jedną z najkrwawszych zbrodni na ludności cywilnej popełnionych w czasie II wojny światowej Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczypospolitej Polskiej to święto obchodzone corocznie 11 lipca. Jest on poświęcony  pamięci ofiar rzezi wołyńskiej. Został ustanowiony na mocy uchwały Sejmu RP z 22 lipca 2016 r. Święto czci pamięć nie tylko Polaków, ale i zamordowanych obywateli II RP innej narodowości, w tym Żydów, Ormian, czy Czechów. Przyjmując uchwałę o święcie Sejm wyraził wdzięczność również tzw. „Sprawiedliwym Ukraińcom”, którzy odmawiali udziału w mordach i ratowali Polaków z narażeniem własnego życia.

Cześć i Chwała Bohaterom ofiarom zbrodni wołyńskiej.

Koło Historyczne "Wiarus"

W piątek 9 lipca  2021 roku  minęła 500. rocznica zawieszenia Dzwonu Zygmunta w jednej z wież katedry wawelskiej. Dzwon Zygmunt od 500 lat towarzyszy Polakom przy okazji ważnych wydarzeń w kraju. Rozbrzmiewającym w promieniu 30 kilometrów dźwiękiem witał ważnych gości, obwieszczał zwycięstwa,  ale i smutno , niósł  wiadomość o  naszych nieszczęściach i porażkach. Historia Dzwonu Zygmunta sięga XVI wieku. Powstał na zlecenie króla Zygmunta I Starego i 9 lipca 1521 roku zawieszono go w jednej z wież katedry wawelskiej. Po raz pierwszy jego dźwięk mieszkańcy Krakowa usłyszeli 13 lipca 1521 roku. Dzwon jest ogromny. Waży 12 600 kg, razem z linami. Samo serce dzwonu waży natomiast 365 kg - jest ono nowe, zabiło po raz pierwszy w 2001 roku. Pierwsze serce dzwonu kilkukrotnie pękało. Mieszkańcy uważali, że każde pęknięcie dzwonu oznacza nieszczęście  dla naszej ojczyzny. Dzwon Zygmunta jest uruchamiany ręcznie przez zespół 12 ludzi, a dźwięk dzwonu rozbrzmiewa przez 8 minut Dawniej, oprócz uroczystości kościelno-państwowych, odzywał się też z okazji ważnych wydarzeń w rodzinie królewskiej. Współcześnie bije w najważniejsze święta, a oprócz tego w chwilach ważnych dla Polski i Krakowa.

Koło Historyczne "Wiarus"

"Stoimy wobec zagadnień na miarę dziejową. Musimy więc je rozwiązywać w tej samej skali. Nie z punktu widzenia własnych ambicji i chwilowych a zmiennych nastrojów dnia, ale z punktu widzenia polskiej racji stanu..."

/fragment z przemówienia generała Władysława Sikorskiego z dnia 4 maja 1943 roku/

              W niedzielę 4 lipca 2021 roku minęła 78. rocznica tragicznej śmierci w katastrofie lotniczej koło Gibraltaru generała Władysława Sikorskiego, Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych i premiera Rządu RP na uchodźctwie  . Tragiczne  zdarzenie miało miejsce w trakcie powrotu gen. Władysława Sikorskiego z Bliskiego Wschodu, gdzie udał sie pod koniec maja 1943 roku. Celem tego wyjazdu była inspekcja stacjonujących w Iraku jednostek Armii Polskiej dowodzonych przez gen. Władysława Andersa. podróż powrotna odbyła się na trasie Kair - Lyneham z międzylądowaniem w Gibraltarze. Do miejsca międzylądowania samolot LB -30 Liberator z 511 Dywizjonu RAF dotarł 3 lipca 1943 roku i juz wieczorem następnego dnia  był gotów do startu. Tuż po starcie, który odbył sie 4 lipca 1943 roku o godzinie 23.07, samolot runął do morza. Wśród ofiar lotu byli m.in. córka gen. Sikorskiego oraz członkowie sztabu, w tym szef Sztabu Naczelnego wodza generał . brygady Tadeusz Klimecki i szef III Oddziału Operacyjnego Sztabu Naczelnego Wodza pułkownik dyplomowany  Andrzej Marecki. Wyłowione z morza ciało gen. Władysława Sikorskiego zostało przetransportowane do Playmouth w Wielkiej Brytanii na pokładzie polskiego niszczyciela ORP "Orkan". Uroczystości pogrzebowe odbyły sie w Newark koło Notingham. Do Polski doczesne szczątki generała przewieziono po ponad pięćdziesięciu  latach, gdzie 17 września 1993 roku z honorami zostały pochowane w krypcie na Wawelu. Okoliczności wypadku wciąż budzą wśród historyków wiele kontrowersji a archiwa brytyjskie zostały utajnione na kolejne pięćdziesiąt lat.. Jako premier rządu i Naczelny Wódz, generał Władysław Sikorski potrafił mobilizować naród polski do nieustannego stawiania oporu wrogowi, zmierzającemu do jego unicestwienia. Rozumiał, jak ciężka i krwawa jest to droga, ale innej nie widział. Był przekonany, że walka ta doprowadzi w końcu Polaków do wolnej, sprawiedliwej i niepodległej Polski. Tragiczna śmierć Generała przekreśliła te plany na ponad czterdzieści lat.

Cześć Jego Pamięci!

Koło Historyczne ,,Wiarus"

Potrzeba w miejscu, nadzieja w męstwie,                                                                                                      zbawienie w zwycięstwie.
Czyńcie swoją powinność!

 /hetman - Stefan Żółkiewski/

W niedziele 4.07.2021 r. minęła 411 rocznica zwycięskiej bitwy pod Kłuszynem, gdzie wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów pod wodzą hetmana polnego koronnego Stanisława Żółkiewskiego odniosły miażdżące zwycięstwo nad kilkukrotnie liczniejszymi wojskami rosyjsko - szwedzkimi Ta błyskotliwa wiktoria otworzyła wojskom polskim drogę do stolicy państwa carów – Moskwy.

Cześć i Chwała Bohaterom.

Koło Historyczne "Wiarus"

>>>>>>> https://bezpiecznewakacje.pl/