Trwające wakacje to nie tylko czas letniego wypoczynku uczniów, ale też dobry moment na podsumowanie inicjatyw edukacyjnych zrealizowanych w mijającym roku szkolnym 2023/2024. Przedstawiamy sprawozdanie z działalności Koła Historycznego "Wiarus", funkcjonującego w Szkole Podstawowej nr 1 im. ppłka pil. M. Pisarka w Radzyminie…

Więcej w Kurierze W nr 27  z dnia 30.07.2024 r. >>> https://www.kurier-w.pl/z-dzialalnosci-kola-historycznego-wiarus/

„Na placu boju straszny widok mieli zwycięzcy. Garstka piechoty rosyjskiej czarna od dymu, stała ponuro, z bronią na dół spuszczoną; otoczona była dosłownie wysokim wałem ciał ludzkich, po kilku jedno na drugiem leżących. Konie artyleryjskie pobite, tarzały się we krwi z porwanymi zaprzęgami, jaszczyki wywrócone w rowie.”

                                                                                                                             / Józef Dąbrowski, Rok 1863/

W czwartek, 8 sierpnia 2024 roku minie 161. rocznica zwycięskiej dla powstańców polskich bitwy pod Żyrzynem z wojskami rosyjskimi w czasie trwania Powstania Styczniowego. Odziały powstańcze pod dowództwem Michała Heidenreich-Kruka na początku sierpnia 1863 roku podjęły marsz z Lubelszczyzny na północ w kierunku Podlasia, chcąc w ten sposób oderwać się od tropiących je wojsk carskich jednocześnie wzmocnić powstanie w tamtych terenach. Przechodząc przez trakt warszawsko-lubelski, patrol powstańczy przejął depeszę, z której wynikało, że przez stację pocztową w Żyrzynie przechodził będzie konwój wojskowy wiozący ponad 200 tys. rubli. Gen. Michał Heydenreich-Kruk natychmiast podjął decyzję o zorganizowaniu zasadzki. Jej plan był prosty: konwój miano atakować od czoła i po bokach, tyły miał zablokować jeden z powstańczych oddziałów. O godzinie 5 rano 8 sierpnia 1863 roku, liczący około 500 żołnierzy i 2 działa konwój żołnierzy rosyjskich pod dowództwem por. Laudańskiego został zaatakowany przez dużo liczniejszy, (ale słabiej uzbrojony) oddział powstańców (ok. 3 tys., w tym 1400 strzelców). Pierwsze uderzenie wywołało ogromny chaos. Rosjanie uporządkowali szeregi i z wielką determinacją przystąpili do obrony wozów pocztowych. Po kilku godzinach walki ustąpili jednak z placu boju. Z okrążenia wydostać się udało tylko por. Laudańskiemu wraz z 87 ludźmi. Straty Rosjan wyniosły (według raportu gen. Heydenreicha-Kruka1863″.) 181 zabitych i 282 wziętych do niewoli (w tym 132 rannych). Polacy ponieśli wielokrotnie mniejsze straty: 10 zabitych i 50 rannych. Po bitwie część rosyjskich żołnierzy przeszła na stronę powstańców, resztę puszczono wolno po złożeniu przysięgi, iż nie będą więcej walczyć przeciwko Polakom. Powstańcy zdobyli wówczas 2 armaty, 400 karabinów i 140 tys. rubli.  (Reszta pieniędzy zaginęła) Zdobyte fundusze zostały przeznaczone na zakup min. broni dla walczących na terenie województwa lubelskiego i podlaskiego powstańczych partii.) W tym miejscu warto wspomnieć, że jednym z oddziałów powstańczych biorących udział w bitwie dowodził  podpułkownik Józef Jankowski – „Szydłowski”, który z powodzeniem walczył z wojskami zaborcy na Mazowszu  min. w okolicach Radzymina.   Wiadomość o zwycięstwie pod Żyrzynem rozeszła się szerokim echem nie tylko po Królestwie Polskim, ale całej Europie wywołując nacisk opinii publicznej na rządy wielu państw w celu udzielenia walczącym Polakom pomocy. Bitwa pod Żyrzynem była jedną z największych i niestety nielicznych zwycięstw nad carskimi oddziałami w czasie trwanie najdłuższego w naszych dziejach zrywu narodowego.

Cześć Ich pamięci.

Koło Historyczne „Wiarus”

„Żołnierz Polski bić się może o wolność wszystkich narodów, umiera tylko dla Polski…”

gen. Stanisław Maczek - dowódca Pierwszej Dywizji Pancernej

W środę, 7 sierpnia br. minie 80. rocznica  rozpoczęcia  największej bitwy pancernej pod Falaise. Ważną role odegrali w niej żołnierze Pierwszej dywizji Pancernej generała Stanisława Maczka. Generał Montgomery, który dowodził siłami lądowymi, oceniając bitwę, powiedział: "Niemcy byli jakby w butelce, a polska dywizja była korkiem, którym ich w niej zamknęliśmy". Pierwsza Dywizja Pancerna pod dowództwem generała Stanisława Maczka weszła w skład  II Korpusu Kanadyjskiego i wzięła udział w operacji, której celem miało być odcięcie drogi odwrotu siłom niemieckim. Stoczona w dniach 7-22 sierpnia 1944 roku bitwa pod Falaise pokazała na co było stać pancerniaków generała Maczka. To właśnie na 1. Dywizji Pancernej skupiła się cała furia ataku Niemców, którzy za wszelką cenę chcieli wyrwać się z okrążenia. W starciu z Polakami przeciwnik stracił 70 czołgów, 500 samochodów, i ponad 100 dział. Do polskiej niewoli trafiło ponad 6 tysięcy niemieckich żołnierzy. Zwycięstwo pod Falaise otworzyło drogę do granicy francusko-niemieckiej. Po zakończeniu wojny gen. Stanisław Maczek, bohater wojny obronnej  w 1939 roku, uczestnik walk we Francji w 1940 roku, bohater bitwy pod Falaise, ,dowódca I Dywizji Pancernej, jak wielu polskich żołnierzy nie powrócił do Polski. Zamieszkał w Edynburgu gdzie pracował jako barman i sprzedawca. Nie otrzymał od władz brytyjskich żadnej renty ani pomocy finansowej. Rząd komunistyczny w Polsce pozbawił go polskiego obywatelstwa. Przywrócono mu je dopiero w 1989 roku. Generał Stanisław Maczek zmarł 11 grudnia 1994 roku w Edynburgu. Został pochowany wśród swoich żołnierzy na polskim cmentarzu wojennym w Bredzie.

Cześć i chwała generałowi i jego żołnierzom walczącym o honor Ojczyzny

Koło Historyczne „Wiarus”

Wspomnienia gen. Stanisława Maczka o bitwie pod Falaise >>> wspomnienia...

Dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 im. ppłka pil. Mariana Pisarka w Radzyminie ogłasza nabór na stanowisko psychologa.

Zatrudnienie od 1 września 2024 roku, dokumenty prosimy składać drogą elektroniczną na adres dyrektorsp1radzymin@radzymin.pl

"Chcieliśmy być wolni i wolność sobie zawdzięczać” 

/Jan Stanisław Jankowski  - wicepremier polskiego rządu na uchodźctwie, Warszawa 01.09.1944 r./

W czwartek, 1 sierpnia 2024 roku przypada 80. rocznica wybuchu Powstania  Warszawskiego, będącego zbrojnym wystąpieniem przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach operacji „Burza”, połączone z wyjściem z podziemia i oficjalna działalnością struktur utworzonego jesienią 1939 roku Polskiego Państwa Podziemnego. Jak co roku dokładnie o godzinie 17.00, godzinie „W” stanie cała Warszawa, zawyją syreny, zabiją dzwony kościołów w całej Polsce.  Zatrzymamy się na chwilę, aby wspomnieć Tych, którzy „sami sobie pragnęli zawdzięczać wolność”. Tych, którzy walczyli i ginęli w imię najświętszych dla Polaków wartości. Tych, dla których wolna, suwerenna, niepodległa Rzeczypospolita była dobrem najwyższym. W Powstaniu Warszawskim trwającym długie 63 dni poległo ponad 18 tysięcy powstańców, 25 tysięcy zostało rannych, a ponad 200 tysięcy mieszkańców „niezłomnego miasta” zginęło pod jego gruzami lub zostało bestialsko wymordowanych przez niemieckiego okupanta Ponad 500 tysięcy warszawiaków wypędzono ze stolicy, a miasto przez następne trzy miesiące z niemiecką skrupulatnością burzono kwartał po kwartale… Wspominać będziemy Żołnierzy Polski Niepodległej, na których po zakończeniu wojny nie czekały zaszczyty i ordery, a poniżanie, UB- owskie kaźnie i wyroki śmierci. Pełni podziwu i wdzięczności spoglądać będziemy na Tych nielicznych, którzy do dziś z dumą noszą na ramieniu biało – czerwona opaskę i dla Ojczyzny poświęcili wszystko. Tych nielicznych, których szeregi, co roku opuszczają towarzysze broni odchodzący na wieczna służbę. Im wszystkim składamy w zadumie i milczeniu hołd wdzięczności. I choć spór o sens polityczny powstania nadal trwa dziękujemy Powstańcom za ich marzenia, walkę i poświęcenie Bez tej ofiary nie żylibyśmy w wolnym kraju.

Chwała Bohaterom – niech pamięć o ich czynach nigdy nie zaginie.

Koło Historyczne „Wiarus”

Dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 im. ppłka pil. Mariana Pisarka w Radzyminie ogłasza nabór na stanowisko Sekretarza szkoły.

Zatrudnienie od 1 września 2024 roku, dokumenty prosimy składać drogą elektroniczną na adres dyrektorsp1radzymin@radzymin.pl

"Mieczów ci u nas dostatek, ale i te przyjmuję jako wróżbę  zwycięstwa,

którą mi sam Bóg przez wasze ręce zsyła..."

/fragment powieści "Krzyżacy" Henryka Sienkiewicza/

W poniedziałek, 15 lipca 2023 roku minie 614. rocznica bitwy pod Grunwaldem, największej bitwy w średniowieczu. Do zwycięskiej bitwy w okolicach trzech wsi: Grunwald, Stębark, Łodwigowo doszło 15 lipca 1410 r. Wojska Zakonu Krzyżackiego wspomagane przez rycerstwo zachodnioeuropejskie dowodzone przez wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena uległy sile połączonych wojsk polsko-litewskich wspieranych przez oddziały tatarskie ze Złotej Ordy, trzy ruskie chorągwie, oddziały mołdawskie oraz czeskich i śląskich najemników. Sprzymierzonymi wojskami Królestwa Polskiego oraz Wielkiego Księstwa Litewskiego dowodzili król Władysław II Jagiełło. Na polach grunwaldzkich potęga Zakonu Krzyżackiego została złamana. Dowódca wojsk Zakonu Szpitala Najświętszej Maryi Panny Domu Niemieckiego- Wielki Mistrz Krzyżacki Urlich von Jungingen  w bitwie zginął z ręki, (w opinii wielu historyków),  małopolskiego rycerza  Mszczuja ze Skrzynna). Zwycięstwo grunwaldzkie uznano w  czasach  średniowiecza za przełom w zmaganiach z Zakonem. Już w 1412 roku, dzień 15 lipca uznano za święto państwowe.

                                                                Koło Historyczne "Wiarus"

"Jeśli zapomnę o nich, Ty, Boże na niebie, zapomnij o mnie..."

/Adam Mickiewicz/

W czwartek, 11 lipca 2024 roku  będziemy obchodzić VIII Narodowy Dzień Pamięci Ofiar ludobójstwa na Wołyniu. W dniach 11-12 lipca 1943 r. Ukraińska Powstańcza Armia dokonała skoordynowanego ataku na Polaków w ok. 150 miejscowościach w powiatach włodzimierskim, horochowskim, kowelskim oraz łuckim. Akcja UPA była kulminacją trwającej już od początku 1943 r. fali mordowania i wypędzania Polaków z ich domów. Łącznie w latach 1943-1945 na Wołyniu i w Galicji Wschodniej zginęło ok. 100 tys. Polaków. Sprawcami zbrodni wołyńskiej były Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów – frakcja Stepana Bandery, podporządkowana jej Ukraińska Powstańcza Armia oraz ludność ukraińska uczestnicząca w mordowaniu polskich sąsiadów. W polskich akcjach odwetowych  zginęło prawie 15 tysięcy Ukraińców. Zbrodnia wołyńska  miała charakter ludobójczej czystki etnicznej, to znaczy akcji, w której założeniach są wpisane masowe mordy na ludności cywilne. Była ona jedną z najkrwawszych zbrodni na ludności cywilnej popełnionych w czasie II wojny światowej Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczypospolitej Polskiej to święto obchodzone corocznie 11 lipca. Jest on poświęcony  pamięci ofiar rzezi wołyńskiej. Został ustanowiony na mocy uchwały Sejmu RP z 22 lipca 2016 r. Święto czci pamięć nie tylko Polaków, ale i zamordowanych obywateli II RP innej narodowości, w tym Żydów, Ormian, czy Czechów. Przyjmując uchwałę o święcie Sejm wyraził wdzięczność również tzw. „Sprawiedliwym Ukraińcom”, którzy odmawiali udziału w mordach i ratowali Polaków z narażeniem własnego życia.

Cześć i Chwała Bohaterom ofiarom zbrodni wołyńskiej.

Koło Historyczne "Wiarus"

„Ziemio! Nie kryj naszej krwi, iżby nasz krzyk nie ustawał…”

/Księga Hioba/

W piątek, 12 lipca 2024 roku minie 79. rocznica Obławy Augustowskiej. Dokładnie 79 lat wcześniej, 12 lipca 1945 r. oddziały NKWD - "Smiersz", Armii Czerwonej  i usłużnych polskich komunistów rozpoczęły pacyfikację Suwalszczyzny. W jej wyniku zatrzymano ponad 2 tys. osób, prawie 600 podejrzewanych o powiązania z antykomunistycznym podziemiem wywieziono i zamordowano w nieznanym do dziś miejscu. Według historyków, obława augustowska z lipca 1945 r. to największa po II wojnie światowej niewyjaśniona zbrodnia komunistyczna dokonana na Polakach. Nazywana jest czasem "Małym Katyniem".

Cześć i Chwała Bohaterom, ofiarom komunistycznej zbrodni.

Koło Historyczne "Wiarus"

"Stoimy wobec zagadnień na miarę dziejową. Musimy więc je rozwiązywać w tej samej skali.

Nie z punktu widzenia własnych ambicji i chwilowych a zmiennych nastrojów dnia,ale z punktu widzenia polskiej racji stanu..."

/fragment z przemówienia generała Władysława Sikorskiego z dnia 4 maja 1943 roku/

              W czwartek, 4 lipca 2024 roku minie 81. rocznica tragicznej śmierci w katastrofie lotniczej koło Gibraltaru generała Władysława Sikorskiego, Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych i premiera Rządu RP na uchodźctwie. Tragiczne  zdarzenie miało miejsce w trakcie powrotu gen. Władysława Sikorskiego z Bliskiego Wschodu, gdzie udał się pod koniec maja 1943 roku. Celem tego wyjazdu była inspekcja stacjonujących w Iraku jednostek Armii Polskiej dowodzonych przez gen. Władysława Andersa. podróż powrotna odbyła się na trasie Kair - Lyneham z międzylądowaniem w Gibraltarze. Do miejsca międzylądowania samolot LB-30 Liberator z 511 Dywizjonu RAF dotarł 3 lipca 1943 roku i już wieczorem następnego dnia  był gotów do startu. Tuż po starcie, który odbył się 4 lipca 1943 roku o godzinie 23.07, samolot runął do morza. Wśród ofiar lotu byli m.in. córka gen. Sikorskiego oraz członkowie sztabu, w tym szef Sztabu Naczelnego wodza generał . brygady Tadeusz Klimecki i szef III Oddziału Operacyjnego Sztabu Naczelnego Wodza pułkownik dyplomowany  Andrzej Marecki. Wyłowione z morza ciało gen. Władysława Sikorskiego zostało przetransportowane do Playmouth w Wielkiej Brytanii na pokładzie polskiego niszczyciela ORP "Orkan". Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Newark koło Notingham. Do Polski doczesne szczątki generała przewieziono po ponad pięćdziesięciu  latach, gdzie 17 września 1993 roku z honorami zostały pochowane w krypcie na Wawelu. Okoliczności wypadku wciąż budzą wśród historyków wiele kontrowersji a archiwa brytyjskie zostały utajnione na kolejne pięćdziesiąt lat.. Jako premier rządu i Naczelny Wódz, generał Władysław Sikorski potrafił mobilizować naród polski do nieustannego stawiania oporu wrogowi, zmierzającemu do jego unicestwienia. Rozumiał, jak ciężka i krwawa jest to droga, ale innej nie widział. Był przekonany, że walka ta doprowadzi w końcu Polaków do wolnej, sprawiedliwej i niepodległej Polski. Tragiczna śmierć Generała przekreśliła te plany na ponad czterdzieści lat.

Cześć Jego Pamięci!

Koło Historyczne "Wiarus"

Potrzeba w miejscu, nadzieja w męstwie,  zbawienie w zwycięstwie.
Czyńcie swoją powinność!

 /hetman - Stefan Żółkiewski/

W czwartek, 4.07.2024 roku minie 414. rocznica zwycięskiej bitwy pod Kłuszynem, gdzie wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów pod wodzą hetmana polnego koronnego Stanisława Żółkiewskiego odniosły miażdżące zwycięstwo nad kilkukrotnie liczniejszymi wojskami rosyjsko - szwedzkimi. Ta błyskotliwa wiktoria otworzyła wojskom polskim drogę do stolicy państwa carów – Moskwy.

Cześć i Chwała Bohaterom.

Koło Historyczne "Wiarus"

Poradnik bezpiecznego wypoczynku, niezbędne informacje dla organizatorów, rodziców i uczestników letniego wypoczynku.

Poniżej link do Poradnika i informacji o organizacji wypoczynku: https://www.gov.pl/web/edukacja/bezpieczny-wypoczynek-poradnik-men-dla-rodzicow-i-opiekunow-2

W dniach 24.06.2024r. - 28.06.24r. w Szkole Podstawowej nr 1 im. ppłka pil. Mariana Pisarka w Radzyminie były zorganizowane półkolonie letnie "Aktywnie, wesoło i bezpiecznie", w których wzięli udział uczniowie kl. 1 i 2. Półkolonie to doskonała okazja do aktywnego wypoczynku, rozwijania pasji. Pierwszego dnia półkolonii dzieci wybierały nazwę swojej grupy i wykonały inspirujące plakaty. We wtorek udały się na basen do Mareckiego Centrum Edukacjno-Reakreacyjnego, gdzie korzystały z jacuzzi, rwącej rzeki i wodospadu. W środę odwiedzały gospodarstwo agroturystyczne "Leszczynowe Zacisze" w Rozalinie. Dzieci poznały tam życie wiejskich zwierzęt, nauczyły się doić krowę, uczestniczyły w rozmaitych grach i zabawach ruchowych na świeżym powietrzu.

Czwartek - to dzień spacerów i przyjemności. Tego dnia dzieci spacerowały w Parku księżnej Eleonory Czartoryskiej, kosztowały pysznych lodów z miejscowej lodziarni. Turniej w zbijaka i tor przeszkód wyłonił najlepszych sportowców. Były nagrody, upominki i wszyscy cieszyli się ze wspaniałej zabawy.

Ostatniego dnia dzieci samodzielnie przygotowały witaminowe, zdrowe desery i koktajle. Poznały negatywny wpływ energetyków i dopalaczy na organizm człowieka. Rozmowę przeprowadziła pedagog szkolny p. Katarzyna Brzozowska.  Na koniec  każdy uczestnik półkolonii otrzymał torbę z upominkami, ufundowaną przez firmę Jeronimo-Martins Polska S.A. Biedronka, której serdecznie dziękujemy za wsparcie.  

Opiekun: Marija Rusinowicz

„Za Prawo, Wolność i Chleb…”

W piątek  28 czerwca 2024 roku minie  68. rocznica robotniczych strajków zwanych w naszej historii „Poznańskim czerwcem”. Dokładnie 68 lat temu 28 czerwca o godzinie 6.00 rano robotnicy Zakładów Cegielskiego, wówczas Zakładów im. Józefa Stalina podjęli strajk generalny i zorganizowali demonstrację uliczną, krwawo stłumioną przez władze komunistyczne. W starciach z milicją i wojskiem na ulicach miasta zginęło, co najmniej 58 osób a kilkaset zostało rannych. Ranek 28 czerwca 1956 roku był początkiem buntu robotników Zakładów Cegielskiego i wielu innych fabryk przeciwko władzy ludowej. Był odpowiedzią na złą politykę społeczną, ignorowanie robotników i butę władzy, paradoksalnie nazywającej się władzą ludową. Ten ranek był „protestem przeciwko nieludzkiemu systemowi zniewalania serc i umysłów człowieczych”.  Ten ranek to moment, w którym cierpliwości i posłuszeństwo Poznaniaków zostało wyczerpane, a tysiące strajkujących postanowiło wykrzyczeć swoją krzywdę, na co odpowiedzią władzy ludowej była pogarda, czołgi na ulicach Poznania i serie z karabinów maszynowych.. Protesty robotników w stolicy Wielkopolski były jednymi z pierwszych w historii powojennej Polski i stanowiły impuls do dalszych działań przeciw władzy komunistycznej w latach następnych. Wydarzenia w Poznaniu mają, więc ogromne znaczenie dla późniejszych losów całego kraju, będąc wielkim moralnym zwycięstwem ciemiężonego narodu. W sześćdziesiątą ósmą rocznicę tamtych wydarzeń winniśmy „oddać hołd robotnikom, którzy złożyli swoje życie w obronie prawdy, sprawiedliwości i niepodległości Ojczyzny.”

Chwała Bohaterom.

Niech pamięć o Ich czynach nigdy nie zaginie.

Koło Historyczne „Wiarus”

"Trzeba załodze tych czterdziestu paru zakładów, które strajkowały, powiedzieć, jak my ich nienawidzimy, jacy to są łajdacy, jak oni swoim postępowaniem szkodzą krajowi. Uważam, że im więcej będzie słów bluźnierstwa pod ich adresem (…) – tym lepiej dla sprawy. (…) To musi być atmosfera pokazywania na nich jak czarne owce, jak na ludzi, którzy powinni się wstydzić, że w ogóle są Polakami, że w ogóle na świecie chodzą..."

                                                                                                                                   /Edward Gierek/

W  poniedziałek 25 czerwca 2024 roku minęła  48.  rocznica wybuchu strajków robotniczych w Polsce. 25 czerwca 1976 r. w 112 zakładach pracy na terenie 24 województw przeszło 80 tys. osób rozpoczęło strajk i demonstracje uliczne. Bezpośrednią przyczyną protestu była zapowiedziana 24 czerwca w Sejmie PRL przez premiera Piotra Jaroszewicza drastyczna podwyżka cen artykułów żywnościowych (m.in.: mięso i ryby – 69%, nabiał – 64%, ryż – 150%, cukier – 90%). Największe manifestacje odbył się w Radomiu i Ursusie. W trakcie radomskich wydarzeń spalono gmach Komitetu Wojewódzkiego PZPR. Natomiast w Ursusie robotnicy zatamowali ruch pociągów rozkręcając szyny na magistrali kolejowej pod Warszawą. Fala strajków była porównywalna ze strajkami z grudnia 1970 r. i stycznia-lutego 1971 r., a „przerwy w pracy” nie ograniczyły się do jednego regionu kraju i groziły szybkim rozszerzeniem. Władze PRL - u, obawiając się powtórzenia scenariusza z grudnia 1970 r., jeszcze 25 VI 1976 r. zdecydowały o wstrzymaniu podwyżki. Protesty zostały brutalnie stłumione przez oddziały Milicji, ZOMO i SB.. Zatrzymanych przewożono do komend MO i aresztów, gdzie przechodzili przez tzw. ścieżki zdrowia (szpaler milicjantów bijących pałkami). Bito także przypadkowe osoby: jedną z nich był Jan Brożyna, śmiertelnie pobity przez patrol MO, o którego zabójstwo oskarżono świadków tego wydarzenia. Drugą śmiertelną ofiarą represji był ks. Roman Kotlarz, który w czasie mszy św. modlił się w intencji robotników, a którego później nachodzili i bili funkcjonariusze SB.

Cześć i Chwała Bohaterom

Koło Historyczne "Wiarus"

Akademia Bezpiecznego Puchatka to ogólnopolski program edukacyjny skierowany do uczniów klas I szkół podstawowych, obejmujący tematykę związaną z bezpieczeństwem dzieci w czterech sferach: na drodze, w domu, w szkole oraz w Internecie. Kontynuując tradycję z ubiegłych lat również  w tym roku szkolnym nasza Szkoła przystąpiła do  kolejnej , tym razem  XV edycji Akademii Bezpiecznego Puchatka . Zajęcia w ramach Programu zostały przeprowadzone w oparciu o starannie opracowane materiały edukacyjne.  Program kształtował u dzieci postawy odpowiedniego, bezpiecznego zachowania się w sytuacjach dla nich niecodziennych, trudnych, uczył właściwych reakcji na zagrożenia jakie mogą wystąpić w życiu codziennym. Uczniowie aktywnie i z zaangażowaniem uczestniczyli w realizacji zadań. Po odbytych zajęciach dzieci miały szansę zweryfikować swoją wiedzę rozwiązując Ogólnopolski Test Bezpieczeństwa. Odpowiadając na pytania uczniowie wykazali się dużą wiedzą z zakresu poznanej tematyki związanej z bezpieczeństwem. Dzięki temu nasza Szkoła otrzymała Certyfikat potwierdzający udział w Programie Akademia Bezpiecznego Puchatka.

Dziękuję wszystkim Uczniom, Rodzicom oraz Wychowawcom klas pierwszych za zaangażowanie i pomoc w realizacji tego projektu.

CERTYFIKAT >>>> certyfikat_ABP.pdf

Szkolny koordynator programu: Aneta Jusińska

Dnia 18 czerwca 2024 r. uczniowie klasy III a z wychowawcą panią Marzeną Marchel oraz klasy IV f z wychowawcą panią Emilią Żmijewską-Łapińską wybrali się do Sali Koncertowej im. F. Chopina w Radzyminie na przedstawienie pt. „Alicja w Krainie Czarów”. Alicja w Krainie Czarów opowiada o losach małej Alicji, która podróżując śladem Białego Królika dociera do niesamowitej krainy.

Spektakl został wystawiony przez aktorów z Teatru Dzieci-Dzieciom, nad którym opiekę i oprawę artystyczną sprawuje pani Małgorzata Puzio. W obsadzie można było zobaczyć m.in. trzy uczennice naszej szkoły – Lenę Rudnik z klasy III a, grającą Kotka z Cherhire, Aleksandrę Kostrzewa również z klasy III a grającą Czarodziejkę oraz Kaję Wąsik z kl. IV f, która wcieliła się w rolę Lisicy. Wszyscy aktorzy wykazali się ogromnym profesjonalizmem, doskonale prezentując swoje role oraz śpiewając piosenki. Zabrali wszystkich uczestników w niezwykły świat czarów i magii.

Opiekunowie: Maria Bal-Stach, Marzena Marchel, Emilia Żmijewska-Łapińska

W dniu 15.06.2024 w klasach 6a i 6f odbywają się dwugodzinne warsztaty kulinarne w ramach programu "Trzymaj formę". Korzystanie z zasobów pochodzących z Urzędu Miasta i Gminy Radzymin. Warsztaty na celu możliwość wykonania przez młodzież pełnowartościowego i podstawowego posiłku (propozycje łatwe do wykonania śniadań, II śniadań, podwieczorków i kolacji).

Na zajęcia wykonywali takie posiłki jak:

- tortille pełnoziarniste 

- koktajle owocowe

- kanapki

- owocowe koreczki

- pasty: jajeczna i twarogowa, 

a także możliwość spróbowania placków z serka wiejskiego oraz placków bananowych z płatkami owsianymi.

Koordynatorzy programu: Magdalena Ślifirczyk, Anna Wilkowska, Sylwia Sikorska